Darnagga

bogini żebraków i bezdomnych

Opis:

Darnagga jest panią i opiekunką tych, którym los nie podarował nic więcej oprócz życia i zdrowia. Wzywana jest przez osoby bezdomne oraz biadaków, którzy ledwie łącząc koniec z końcem walczą o przeżycie każdego kolejnego dnia. Jako boska żona Denorana, boga niewolników, jest także wzywana przez tych ostatnich - a także przez włóczęgów. Patronuje dzielnicom biedoty (slumsach) w niemal kazdym dużym mieście Przedstawiana jako osoba wyglądem średnim wieku (w malarstwie najcześciej postarzają ją brud i zmęczenie) - zakurzona brudna żebraczka, trzymająca za rękę dwoje dzieci - dziewczynkę i chłopca. Bardzo często zamiast dzieci są dorośli ludzie dziecięcego w porównaniu do bogini wzrostu. Taki obraz Darnaggi uznawany za dzieło sztuki znajduje się w Miragliano, podarowany kultowi przez jego autora.

Charakter:

neutralny

Symbol:

Symbolem Darnaggi jest szary kolor ale nie istnieje przedmiot uznawany za powszechny atrybut. Najpopularniejszym motywem są dwie splecione ręce wyrażające troskę i opiekę. Rzadziej takim symbolem jest namiot. Duchowieństwo Darnaggi nosi szaty nie odróżniające się od żebraczych, krojone jedynie na wzór "stereotypowy" - tunika przewiązana pasem.

Zasięg kultu:

Darnagga jest czczona przede wszystkim w miejskich społecznościach biedoty, w slumsach całego Starego Świata. Choć ten kult jest postrzegany jako możliwość łączenia się ubogich przeciwko władzom, stąd też bywa gdzie nie gdzie delegalizowany (zawieszany). Prześladowania Darnaggi występują przede wszystkim w wielu hrabstwach Bretonii, nastawionych na wyzysk najuboższych. Najczęstszą przyczyną upadku kultu jest opodatkowanie świątyń, znacznie redukujące przychody żebraków. Są jednak miejsca (coraz mniej) gdzie nawet przedstawiciele władzy biorą udział we wstawiennictwie do Pani Slumsów.

Świątynie:

W przeciwieństwie do np. Filugka, boga błaznów, wyznawcy Darnaggi traktują kult (i jego organizację) bardzo poważnie i starają się oddzielić istotę świątyń od kapliczek na ulicach lub prywatnych domach. Świątynie Darnaggi przypominają z zewnątrz zwykły dom, w środku mający ołtarz i wokół niego pustą posadzkę, na której na kolanach żebracy proszą o wstawiennictwo. Brakuje tu właściwego dla światyń majestatu. Wstęp do takowych jest dla wyznawców Darnagii dozwolony wyłącznie boso, aby uniżyć przed boskim majestatem (wielkim jak każdy inny) każdego. Podobnemu celowi służą niskie futryny zmuszające ludzi i elfów do skłonu. Wejście w butach przez wyznawcę jest jednoznaczne z desakralizacją. Cokolwiek zdobędą żebracy chętnie oddają oddają świątyni - stąd też można w niej spotkać np. na wpół rozwalone cokoły pod figurki bogini, czy stary podarty dywan, itp. W Miragliano znajduje się piękny obraz bogini autorstwa Giacomo Vilaturi - w miarę znanego artystę tilańskiego oraz kapłana Tamalki w Campogrotta (obraz jest otaczany przez tamtejsze władze opieką - świątynia ma własną gwardię). Organizacja kultu jest jednoznaczna z organizacją administracyjną. Np. Najwyższy Kapłan świątynii w Salzenmundzie jest przełożonym kultu na Nordland. Największa świątynia Darnaggi znajduje się w Miragliano i rzeczywiście jest wielka - może pomieścić około 800 osób. Świątynie zgodnie z hierarchią kultu są opłacane (podatki, itp), wedle zasad podanych w opisie Gildii Żebraczych (już wkrótce na Grocie). Przy świątyniach można i wypada mieszkać, stąd też graniczą one z przytuliskami lub po prostu są w centrum slumsów, a pułapki rozmieszczone na drodze na niej znane tylko wtajemniczonym biednym uniemożliwiają przedostanie się tam wrogom kultu z poborcami podatkowymi włącznie. Żebracy chętnie zarabiają skromne, kilkupensowe pensje od kapłana za ochronę światyni - uzbrojeni np. w krótkie zdobyczne łuki.

Przyjaciele i wrogowie:

Kult Darnaggi współpracuje z wyznawcami jej męża, Denorana - boga niewolników, Ranalda, boga łotrów a także cieszy się sympatią Filugka, boga cyrku, oraz Shallyi, bogini miłosierdza. Niezależnie od tego przyjacielem Darnaggi jest każdy, komu nie są obce problemy biedoty, oraz wspomagający ich i świątynie - jak na przykład kapłan z Campogrotta. Wrogami Darnaggi często bywają władze i osoby którym kult Darnaggi nie jest na rękę i znieważające go. Niechętni sługom Darnaggi są także wyznawcy Raola.

Dni Świąt:

Nie są jednolite dla całego kultu. Kult podpisuje się chętnie pod jakimikolwiek świętami skierowanymi dla ubogich. Indywidualnymi świętami jest czas dobrobytu - kiedy trafi się coś więcej niż szyling lub jakiś wyjątkowo dobry obiad. Życie żebraków jest ciężkie i w zasadzie każda dobra chwila nadaje się do świętowania.

Wymagania kultu:

Duchownym może zostać każdy, kto miał wcześniej profesję żebraka. W dodatku kandydatura takiej osoby musi być zaaprobowana przez społeczność i już urzędujacego kapłana.

Przykazania:

Pierwszym i najważniejszym przykazaniem jest dbać o świątynię. Nie dopuścić do jej upadku, sprzątać w niej, dbać o łożenie na nią. Tylko duchowni mają prawo przyjmować pieniądze od hierarchii kultu oraz dysponowanie nimi - głównie wedle zaleceń hierarchii.

Używane czary:

Kapłani mogą używać wyłącznie czarów iluzyjnych do 2 poziomu.

Umiejętności:

Darnagga darzy takimi jak żebractwo, odporność na choroby, cwaniactwo, krasomóstwo, sekretny język i sekretne znaki - żebraków.

Próby:

Nie ma jakichś konkretnych prób, ale pierwsze miesiące urzędowania to styczność z większymi sumami pieniędzy nie przeznaczonymi dla siebie, a także duża odpowiedzialność - tak więc samo sprawowanie urzędu moż stać się przyczyną zachwiania dobrych chęci kapłana - i odrzucenie go.

Błogosławieństwa:

Darnagga błogosławi wysoką Ogd, oraz czasowymi modyfikatorami do innych cech w razie potrzeby. Kapłani bardzo często mogą liczyć na rozwinięcie CP, itd.