Denoran

Bóg górników i niewolników.

Opis:

Denoran ogólnie mówiąc opiekuje się pracującymi kilofem, który jest jego atrybutem i symbolem. Opiekuje się szczególnie górnikami i ich miejscami pracy - kopalniami. Podobieństwo profesji przyciąga pod opiekę Denorana także kamieniarzy a przede wszystkim - niewolników bardzo często zaciąganymi do pracy, a także ewentualnie ludzi wykonujących ciężką pracę fizyczną. Choć może być kojarzony z Grungnim, krasnoludzkim patronem górników, to jednak teologia obu kultów nie wykazuje podobieństw, wykazując, że źródła obu kultów są zupełnie inne, stąd Denoran nie jest traktowany jako ludzki odpowiednik Grungniego. Ani odwrotnie.

Charakter:

neutralny, jednakże ostatnie poczynania duchowieństwa może stanowić złudzenie jakoby Denoran przychylał się do charakteru dobrego (patrz przykazania).

Symbol:

Symbolem Denorana jest górniczy ciężki kilof - bardzo często o złotym lub srebrnym ostrzu. Ukazuje on świętość pracy ku czci boga. Nie podoba się to krasnoludom, którzy podobny symbol widzą w rękach Grungniego. Kapłani noszą czarno-szare szaty z tym symbolem na piersi i plecach. Ponadto ten kult jako jedyny wprowadził proste okrągłe, otwarte hełmy w ramach stroju kapłańskiego (patrz przykazania).

Zasięg kultu:

Głównie w miejscach gdzie zakładane i eksploatowane są kopalnie i obozy pracy także w Górach Czarnych, pomimo małej ilości chętnych wyznawców i Górach Krańca Świata, choć tam "zagłuszany" jest przez krasnoludzkie Królestwo Grungniego. Także na nizinnych terenach szczególnie jeżeli są tam dobrze rozwinięte ośrodki kultu skupione przy kopalniach lub kamieniołomach czy obozach niewolniczych.

Świątynie:

Najczęściej Denoranowi poświęca się osobne miejsce w kopalniach ewentualnie kamieniołomach, podobnie zresztą jak poświęca mu się też i cały teren miejsca pracy, wierząc że mieszka tam, gdzie w pocie czoła pracują jego oddani (patrz błogosławieństwa). W kopalniach, szybach i kamieniołomach i innych miejscach pracy zrzeszających ludzi, kaplice są normalnie prowadzone przez kapłanów i nowicjuszy wchodzących w skład regularnego duchowieństwa.

Przyjaciele i wrogowie:

Kult Denorana spotyka się z sympatią wyznawców jego ojca Dargodda i brata Moladafa, oraz Noiry (bogini pracy). Kult uznaje (i każe uznawać) krasnoludy jako najlepszych górników, ale krasnoludy - wyznawcy Grungniego nie odwzajemniają symatii, uznając Denorana jako nienajlepszą kopię Grungniego, zaadaptowaną dla potrzeb ludzi. Stąd też wyznawcy Denorana spotykają się z niechęcią starszej rasy - zwłaszcza, że wyznawcy Denorana nie uznają panowania Grungniego w kopalniach poświęconych Denoranowi. Niezależnie od tego pamiętny jest bunt niewolników grafa Toddbringera w Górach Środkowych zimą 2509/10 roku. Przewodnictwo buntowników przypisywane jest duchowieństwu Denorana, którego przedstawicieli stracono. Od tamtej pory nie minęło zbyt wiele czasu i w Middenheim kult Denorana jest tam niemile widziany, co podsycają hierarchowie Ulryka. Inna historia przyczyniła się do spięć z kultem Morra, kiedy to zmarłych podczas pracy niewolników poświęcano Denoranowi, co swoją drogą bez wątpienia stanowi o przywiązaniu do opiekuńczego charakteru patrona (patrz charakter/przykazania).

Dni świąt:

O szczególne wstawiennictwo prosi się pierwszego dnia zimy, kiedy warunki przestają sprzyjać wydobyciu. Poświęca się wtedy miejsca pracy, pracujących i ich narzędzia. Zaś najważniejsze święto przypada niewiele później - na koniec roku, kiedy podsumowuje się ciężką pracę i dziękuje się za opiekę. Cześć (w formie krótkiego nabożeństwa pod przewodnictwem kapłana) oddaje się bogu pod koniec każdego dnia pracy dziękując mu również za opiekę tegoż dnia.

Wymagania kultu:

Nie ma szczególnych wymagań, każdy może zostać wyznawcą lub duchownym. Z wielką chęcią przyjmowani są byli niewolnicy - z rzadka bywa, że za zgodą swego właściciela deklaracja przystąpienia do kultu i natychmiastowe złożenie ślubów zwalnia ze stanu niewolniczego - zostaje się dożywotnio mnichem.

Przykazania:

Kapłani i nowicjusze zobowiązani są do godnego piastowania opieki nad górnikami, niewolnikami czy innymi sobie podległymi osobami pracującymi. Poszczególne przykazania pokrywają się z zasadami bezpiecznej pracy:

1. nie wolno używać niewłaściwie narzędzi pracy,
2. należy o narzędzia pracy dbać tak dobrze jak to możliwe,
3. nie wolno pracować po zachodzie słońca,
4. należy nosić hełm ochronny itp.

Nie zawsze takie przykazania pokrywają się z warunkami pracy, m.in. przez niechęć właścicieli kopalń do wydawania na to pieniędzy. Oczywiście sami duchowni nie są zobowiązani do pracy. Od stosunkowo niedługiego czasu mają nakładany na siebie dobrowolnie obowiązek dbać o ich warunki bytowe i są niejako rzecznikami pracujących u ich przełożonych, choć ten miłosierny gest nie wchodzi do kanonu przykazań neutralnego przecież kultu.

Używane czary:

Kapłani mogą używać czarów każdej magii za wyjątkiem chaotycznej i nekromanckiej ale jedynie do 2 poziomu - za wyjątkiem niektórych czarów magii kapłańskiej [już wkrótce w Grocie].

Umiejętności:

Obdarzeni nimi mogą liczyć na takie jak: górnictwo, metalurgia, odporność na choroby, bardzo wytrzymały.

Próby:

Od prób zwolnieni są byli niewolnicy, zarekomendowani przez innych duchownych. Pozostali nie przechodzą próby jako takiej, ale z czasem ciężar obowiązków i warunki życia wśród pracujących fizycznie bywają najskuteczniejszą selekcją.

Błogosławieństwa:

Takimi są przede wszystkim zdrowie - podwyższana jest chętnie Wt, S, I, Zr... Denoran czyni wolnym od nieszczęśliwych wypadków - znane są przypadki kiedy wyzwalał od śmierci beznadziejnie zaginionych w czasie wypadków, lub wyprowadzał zabłądzonych z opuszczonych szybów. Nieraz opowiada się o widmie człowieka wędrującego z latarnią po szybach czy wykopaliskach robotniczych, ale nigdy nie widziano go dokładniej - jest to zresztą bardzo motyw podobny do Dargodda).