Moladaf

bóg alchemii i geodetów

Opis:

Moladaf - syn Dargodda i brat Denorana - jest patronem ludzi, którzy oddają swe życie w służbę zgłębianiu specyficznej wiedzy, jaką jest alchemia. Od Vereny jest odróżniany jako ten, którego interesuje głównie wiedza praktyczna, podczas gdy na Starym Świecie Verenę kojarzy się przede wszystkim z wiedzą teoretyczną i szkolnictwem. Wreszcie, ze względu na charakter alchemii, jako dziedziny wiedzy a nie tylko rzemiosła, wyodrębnia się ją spod kompetencji Noiry. Moladaf w odróżnieniu od w/w bóstw bardziej popularny jest na północy Starego świata, gdzie kult Vereny nie ma dominującej pozycji - przynajmniej w wąskim kręgu alchemików. Zaznaczyć należy, że bóg ten ma niewiele wspólnego z magią uprawianą przez alchemików, to znaczy, że magia ta nie wchodzi w krąg jego dziedziny patronalnej. Moladaf występuje wśród ludzi pod czterema aspektami: Moladaf Ognisty, Moladaf Kroplisty i Moladaf Metalu oraz Moladaf Kamienny (ten ostatni dotyczy geodetów i górników wydobywających minerały). Zaś - jako piąty aspekt - trzeba wymienić, że krasnoludy nazywają go Mouldraff i uznają w nim Boga - patrona inżynierii alchemicznej. Stąd też Moladaf jest przedstawiony powszechnie jako zarośnięty mężczyzna - człowiek lub krasnolud - z bujną brodą i surowymi rysami twarzy.

Charakter:

neutralny

Symbol:

Symbolem Moladafa jest wielobarwne koło, symbolizujace alchemię, jako naukę wiążącą przecież różne składniki, wykorzystywane do reakcji chemicznych. W barwach koła mają mieć miejsce wszelkie substancję otaczające naukowca - alchemika. Popularny wśród wszystkich (zwłaszcza wedrownych) alchemików przyrząd zwany jest Kołem Moladafa i tak też wyglada (patrz Dodatek na końcu). Kapłani również noszą taki znak na piersi swych szat, na tle odpowiadającym aspektowi Moladafa - czerwonym lub bordowym w przypadku Moladafa Ognistego, niebieskim w przypadku Moladafa Kroplistego, czarnym - Kamiennego i szarym - Boga Metalu. Krasnoludy - wyznawcy Mouldraffa podejmują ten symbol, ale z innymi barwami i nie noszą zwykle kolorowych szat.

Zasięg kultu:

Moladaf jest szeroko wyznawany w Starym Świecie: czczą go (głównie) alchemicy, oraz wszyscy, którzy mają jakikolwiek związek z alchemią - farmaceuci, aptekarze, perfumiarze, inzynierowie wojskowi (saperstwo, bombardy), górnicy w kopalniach siarki, rudy, także geodeci... ale na południu, gdzie kult Vereny ma większe względy, alchemicy są często otaczani opieką Bogini Nauki, niż Moladafa a inne profesje np. Myrmidii (wojskowi). Stąd bardziej rozwinięta religia Boga Alchemii jest na północy kontynentu.

Świątynie:

Świątynie znajdują się albo w miastach jako "wolnostojące", albo stanowią część uczelni chemicznych, na przykład uniwersytetów. Jako kapliczki znajdują się w domach naukowców, lub na ulicach większych lub mniejszych miast.

Przyjaciele i wrogowie:

Moladaf znajduje zrozumienie i poparcie w kulcie Dargodda i Denorana - zainteresowanych górnictwem - a także Vereny i Noiry, jako przecież propagujące naukę i pracę. Kult Boga Alchemii cieszy się jednak również poparciem wojskowych, magów i krasnoludów - osób blisko związanych z alchemią i korzystających z jej dóbr.

Dni świąt:

Nie ma szczególnych dni świątecznych, chociaż cechy alchemików w dużych miastach oddają Moladafowi cześć w rocznice założenia ich gildii, lub uczelni bądź wydziałów alchemicznych.

Wymagania kultu:

Należy znać podstawy chemii - umieć odróżniać poszczególne minerały między sobą, wiedzieć jak postępować z konkretnymi substancjami, np. kwasami, umieć nazwać przyrządy alchemiczne i mieć pojęcie, jak się nimi posługiwać. I tyle.

Przykazania:

Każdy kapłan i nowicjusz jest zobowiązany otaczać opieką osoby, stykające się z alchemią, dotyczy to także ich bezpieczeństwa. Przykazania kultu pokrywają się więc ściśle z regulaminem bezpiecznej pracy (porządek w pracowniach, ubranie ochronne, ostrożność, należyte posługiwanie się materiałami i narzędziami, itp.). Kult powinien wspierać też działalność szkół alchemicznych, choć często jest to uzależnione od faktu, czemu ma dana alchemia służyć.

Używane czary:

Wszystkie proste oraz wszystkie, których składniki wykorzystywane są w alchemii z wyjątkiem nekromantycznych, demonologicznych i druidzkich. Nadto można używać odpowiednich czarów, służących do ważenia eliksirów. MG powinien niezależnie od tego wyłonić jeszcze wedle własnego zdania takie czary, które (nie) pasują do kultu.

Umiejętności:

Duchowieństwo i zaawansowani w kulcie znają się zatem świetnie na reakcjach chemicznych, co oczywiście daje im umiejętność chemia, ale i także umiejętności, polegajace na umiejętnym łączeniu składników (na tym polega alchemia) - gotowanie, warzenie trucizn, zielarstwo, piwowarstwo i wytwarzanie eliksirów (to ostatnie tylko kapłani). Wyznawcy Moladafa Kamiennego znają się na metalurgii, różdżkarstwie i górnictwie a nawet i na jubilerstwie.

Próby:

W kulcie Moladafa próby przypominają egzamin praktyczny z chemii i polegają na pomyślnym przeprowadzeniu danej reakcji. Próby związane z gałęzią Moladafa Ognistego mogą dotyczyć jakiejś skomplikowanej reakcji z siarką, próby Moladafa Kroplistego mogą polegać na stworzeniu jakiejś specyficznej substancji, lub z takowej wyodrębnić wodę, lub nadać wodzie jakieś właściwości (ewentualnie wszystko razem po kolei). Próby Moladafa Metalu związane są z metalem i mogą wymagać od kandydata ulepszenie w sposób alchemiczny np. broni żelaznej. Moladaf Kamienny może natomiast wymagać znalezienia nowego pokładu rudy w pobliskich górach. A wszystko to zaledwie przykłady.

Błogosławieństwa:

Moladaf może zapewniać dodatnie (dowolnej wielkości) modyfikatory przy wszelkich testach, związanych z reakcjami czy procesami alchemicznymi. Zawsze też zapewnia bezpieczeństwo błogosławionej osobie, natomiast owoce pracy mogą być również "pobłogosławione" (są trwalsze, lepsze, wydajniejsze - zależy, co to takiego). Wreszcie Moladaf może uchronić przed skutkami nieszczęsliwych wypadków przy pracy.

Dodatek - nowe urządzenie.

Koło Moladafa:

Koło to po prostu przenośny magazyn składników - okragłe naczynie z probówkami i menżurkami do trzymania w nim różnych substancji, podstawowych dla alchemika. Naczynie to jest kolorystycznie podzielone na kilka części, w zależności od tego, co się tam znajduje - np. w części fioletowej trzyma się próbki krwi, używane do reakcji, w żółtej - siarkę i jej pochodne, w części zielonej wyciągi naturalne, w niebieskiej - roztwory wodne, w czerwonej - kwasy, w szarej - ciała stałe (tam będą nie uchwyty na próbówki, tylko kieszonki zamykane na wieczko). Koła są najczęściej tak dobrane, że w każdym z jego cześci jest specjalne miejsce dla każdego rodzaju substancji. Dodatkowo denko Koła jest wyciągalne i zawiera postawowe narzędzia - pipetę, lakmus, tygielek, łyżeczkę itp. Koła są wykonane z dobrego metalu (nierdzewnego). Przeciętny koszt: 13 zk, wartość obciążenia: 10. Koła mogą być jednak różnej wielkości i jakości.