Viddal

bóg wsi, pasterzy i rolników

Opis:

Viddal w Partenonie Bogów ma miejsce obok Abakira i Tamalki jako ich młodszy brat i najmłodszy syn boskich rodziców: Raola i Noiry. Pod swoją opieką trzyma ludzi trudniących się pasterstwem i rolą - jest głównym patronem pasterzy, rolników ale i najpopularniejszym opiekunem wszystkich mieszkańców wsi. Chyba jako jedyny jest tym, który czczony jest najbardziej i najlepiej przez prosty, wiejski lud, daleko mu do spraw wielkiego świata interesów, bogactwa i szlachty. I tak też się go przedstwia: jasnooki młodzian z blondwłosymi, kręconymi włosami o prostej wiejskiej urodzie i odzieży. Z kijem i garścią zierna w ręce, z fletnią pasterską u boku pasterzuje nad tymi, którzy go wzywają strzegąc ich jak i ich trzód, stad i pól.

Charakter:

neutralny

Symbol:

Symbolem Viddala jest ziarno zboża lub kłos, ale także sierp lub radło - atrybuty ziemi. Rolnicy więc przez swą pracę (za pomocą tych narzędzi) uprawiają kult - wszak ziemia żywi ludzi i zwierzęta a to na chwałę jej patrona. Dla pasterzy typowymi symbolami są charakterystyczna fletnia lub pasterski kij. Pasterze więc noszą swe fletnie traktując je niczym druidzi swe sierpy - właśnie bardziej jako znak patronalny Viddala niż jako zwykły instrument.

Zasięg kultu:

Jako główny patron ziemi i zawodów związanych z nią i z życiem na wsi czy na farmach jest Viddal czczony tam właśnie a nie w miastach. Hołd mu składają nie tylko pasterze, hodowcy czy rolnicy, ale i niemal wszyscy farmerzy i ludzie pokrewnie związani z w/w profesjami: hodowcy np. drobiu, mleczarze, piekarze, oracze, zielarze... Geograficznie Viddala czci się najchętniej w Imperium i Bretonii, gdzie gospodarka rolna jest dobrze rozwinięta i stanowi ważny element w państwie. Halflingi także go czczą jako Vanduelasa - halflińskiego boga rolnictwa.

Świątynie:

Na wsiach nie ma niestety miejsca na okazałe świątynie, a miasta nie prowadzą za dużej działalności w kierunku rolnictwa i pasterstwa na swoich terenach. Viddal nie ma wielu świątyń w takim sensie jak pozostali bogowie - jako samodzielne jednostki, ale większe ośrodki jego kultu powstają tam, gdzie żyje wspólnota kapłanów i braci z zakonu - w klasztorach, zakładanych zawsze na odludziu, w okolicach wsi, zaopatrujących go w żywność i inne dobra. Bardzo często buduje się klasztor na skraju pól uprawnych (w ramach "uświęcenia" ziemi). Istnienie klasztoru Viddala w danym miejscu uważane jest przez bogobojny lud za błogosławieństwo, a że kult nie ma wrogich relacji z szlachtą ziemska, więc nie ma większych problemów z rozprzestrzenianiem się świątyń. Klasztory jednak czasami są też budowane na ziemiach wujałowionych (np w górach) lub terenach leśnych - w każdym klasztorze zakonnicy sami karczują, użyźniają i uprawiają ziemię, lub pasą na niej hodowane stado - w ten sposób każdy klasztor prosperuje jak farma, zarabiając na siebie i utrzymanie świątyni w jego murach. Główna świątynia i siedziba Arcykapłana znajduje się w miejscowości Viddalheim, na północ od Krainy Zgromadzenia. Natomiast kapliczki Viddala to poświęcone kopce usypane z żyznej gleby ze stojącą na szczycie sylwetką bożka trzymającego fletnię lub kij oraz radło i sierp na jej szczycie. Są niemal wszędzie na pastwiskach, polach i farmach.

Przyjaciele i wrogowie:

Ze względu na popularność na wsiach, wyznawcy Viddala łatwo dogadują się z czcicielami Tamalki i Alunki. Sympatią cieszą się również ze strony wyznawców rodziców Viddala - Raola i Noiry, oraz brata, Abakira. Viddal nie ma szczególnych konfliktów z jakimkolwiek innym kultem, ale wśród wyznawców dochodzi niekiedy do sporów z kultem Taala na tle przystosowania lasów pod uprawy. Są to jednak konflikty krótkotrwałe i lokalne.

Wymagania kultu:

Kandydat powinien swą postawą wyrzec się udogodnień i komfortu, jakie daje życie miejskie a podstawą i warunkiem przyjęcia do zgromadzenia zakonnego jest zamieszkanie na wsi / farmie na okres jednego, całego roku (nie można mieć równocześnie jakiegokolwiek innego adresu). Każdy ma równy dostęp - zarówno wieśniacy od urodzenia jak i ex-mieszczanie, choć w przypadku tych pierwszych mogą oni bez prób otrzymać status mnicha.

Przykazania:

Są następujące:

1. Przyczyniaj się do rozwoju wsi i jej mieszkańców - wszak najgorliwszych sług twego pana,
2. Nieróbstwo to bezbożność - pracuj chętnie dla chwały naszego pana, który sam daje ci owoce twej pracy,
3. Ziemia jest naszym żywicielem - dbaj o pola i pastwiska, broń je od siły niszczycielskiej, aby zawsze była wraz ze swymi owocami wykorzystywana dla dobra z jakim ją wykorzystujesz,

Używane czary:

Kapłani używają czarów szczególnie podczas obrzędów związanych ze świętami lub w sytuacjach klęski (np. suszy), prosząc Viddala o pomoc. Przykłady dostępnych czarów magii kapłańskiej: przyzwanie deszczu, leczenie zwierząt, ożywienie roślin, ożywienie gleby, błogosławieństwo (plony). Wyjątkowo (uzasadnione potrzeby + wysłuchana modlitwa) Viddal pozwala na wykorzystywanie mocy ziemi do innych celów, np obrony (czerpanie z mocy ziemi, przyzwanie żywiołaka ziemi)

Umiejętności:

Ponieważ kultem Viddala jest uprawianie ziemi i zwierząt stadnych, stąd każdy z braci na pewno może liczyć na umiejętności: opieka nad zwierzętami, posłuch u zwierząt, rozpoznawanie roślin, zielarstwo, Rzadziej: cichy chód na wsi, tropienie, język tajemny - druidzki.

Próby:

Typową próbą jest objęcie i samodzielne gospodarowanie kilkoma sztukami zwierzyny stadnej oraz kawałkiem pola, do dowolnej dyspozycji. O wyniku stanowią owoce pracy. Ewentualnie inne próby: wykarczowanie terenu pod zasiew (pastwisko) - niekoniecznie samemu, uratowanie stada z zalanej powodzią łąki czy uratowanie plonu (ugaszenie pożaru, czy coś w tym guście). Osoby, dla których próba byłaby związana z ich profesją powinny przejść inną próbę.

Błogosławieństwa:

Ziemia i jej uprawa, a także życie na wsi przyczynia się do dobrobytu i zdrowego trybu życia. Błogosławieństwo Viddala wiaże się z długowiecznością i bardzo dobrym zdrowiem. Praca takiego osobnika przynosi zawsze dobre owoce, błogosławieństwem jest też dodatni modyfikator do testów związanych z codziennym życiem, przyjaźń zwierząt, oraz umiejętność szczęście.