Dargodd

Bóg gór i górników.

Opis:

Dargodd jest bogiem gór i terenów podgórskich. Jest patronem (i opiekunem) górskich podróżnych i mieszkańców górskich osiedli. W panteonie boskim zajmuje miejsce jako ojciec Moladafa (boga alchemii) i Denorana (boga górnictwa). Opiekuje się także ludźmi wykonującymi profesje związane z górami jak i też tymi, którzy w nich mieszkają. Dargodd przedstawiany jako dostojny człowiek - mędrzec z długą brodą, czasami dzieloną potrójnie i włosami, zaczesanymi starannie do tyłu. Spotkać go można pod postacią górskiego dużego kozła, albo Ducha Gór - niemej, rozmytej sylwetki, która bardziej dla podróżnych jest zjawą aniżeli żywą istotą.

Charakter:

neutralny

Symbol:

Symbol Dargodda jest następujący - są to trzy równoramienne, szpiczaste nieco trójkąty o wspólnej podstawie, tworzącej równoboczny. Taki symbol, często spotykany w świątyniach jest koloru szarego. Rzadziej, ten symbol jest widziany również w górskim (górniczym) kilofie lub wizerunku głowy kozicy. Najwyżsi kapłani noszą szare stroje z wysokimi, stożkowatymi i płasko zakończonymi charakterystycznymi kapeluszami. Mnisi, zwani potocznie Ojcami Gór nie mają narzuconego wzoru ubierania się.

Zasięg kultu:

Kult Dargodda dobrze jest rozwinięty w niektórych miejscach w Imperium - głównie w miejscach gdzie zakładane i eksploatowane są kopalnie. Głównie w Górach Szarych, najprawdopodobniej gdzieś właśnie tam notuje się w historie pierwsze ślady działalności kultu. Czczony jest również w innych łańcuchach górskich Starego Świata, a nawet w Górach Czarnych, pomimo małej ilości chętnych wyznawców i Górach Krańca Świata, choć tam "zagłuszany" jest przez krasnoludzkie Królestwo Grungniego. Bóg ten znany jest również na nizinach, choć nie ma tam wielu wyznawców - głównie są to wędrujące osoby posiadające jednak profesję "górską". Sympatię przynosi też podobieństwo z kultem Taala. Pomimo istnienia osobnego boga górników w osobie Denorana cześć Dargoddowi oddają także i górnicy.

Świątynie:

Wyciosana w skale, lub naturalna górska pieczara może być poświęcona na świątynię czy kapliczkę. Może to być również budowla z kamieni (i drewna). W górach się nie wybrzydza i zarówno kapliczki jak i świątynie to jaskinie lub parterowe domki, pozbawione ozdób. Taka dzika kapliczka (w górach) jest utrzymywana przez często przez mnicha - człowieka, który raczej w górskim społeczeństwie bywa pustelnikiem - samotnikiem oddającym się kontemplacji i medytacji. Służą jednak jako przewodnicy górscy po najbliższym terenie i użyczają noclegu w kapliczce, co więcej bywają mądrymi przewodnikami duchowymi i z rzadka zdarza się że są celem pielgrzymek. Składają też modły o dobrą pogodę i bezpieczeństwo dla wędrujących. Każdy taki mnich mieszkający w kapliczce jest potocznie zwany Ojcem Góry - głównie przez miejscową ludność. Kapłani zaś mieszkają w osiedlach, przy świątyniach Dargodda. W większych miejscowościach górskich lub podgórskich znajdują się większe świątynie, których Najwyżsi Kapłani sprawują nadzór nad przełożonymi takich kaplic. Nadzór ten jest głównie opiekuńczy niż zwierzchniczy - chyba że dobro kultu wymaga egzekwowanie pewnych uchybień lub zaniedbań ze strony owych Ojców.

Przyjaciele i wrogowie:

Kult ten jest tak nielicznie reprezentowany przez wyznawców, że nie ma mowy o pokaźnych starciach religijnych ani o wybitnych sojuszach. Dargodd cieszy się przyjaźnią niektórych religii: przede wszystkim kultów swoich synów, Denorana i Moladafa oraz Taala. Podobieństwo dziedzin patronatu ze swymi synami sprawia, że bardzo często mają oni wspólnych wyznawców, gdyż geodeci czy górnicy czczą chętnie Dargodda jak i Denorana / Moladafa. Postawa jednak Ojców Gór upodabnia ich do druidów, co nie podoba się tym ostatnim, którzy traktują kult Dargodda jako nieudaną wersję Dawnej Wiary.

Dni świąt:

Każdy kalendarzowy początek pór roku: wiosny, zimy, lata i jesieni jest uznawany przez Ojców Gór i niektórych wyznawców (głównie w górskich wsiach) za początek nowego okresu w cyklu przyrody górskiej - tak jak wszędzie tak i w górach odradza się, rozkwita i przemija. Kapłani składają modły wówczas swemu Bogu i bardzo często te dniach dochodzi do zmian Ojców Gór, o ile taka potrzeba zachodzi.

Wymagania kultu:

Kult wymaga sprawności fizycznej - przede wszystkim możliwość podróżowania po górach, choć w praktyce nikt nie przechodzi w tym celu sprawdzianów. Nowicjat to zamieszkanie w surowych warunkach przez cały rok - w pustelniczym klasztorze. Nie-ludzie nie mogą być Ojcami Gór (wedle tradycji religijnej) ale kult dozwala im mieszkać z nimi jako ich pomocnicy, lub akolici.

Przykazania:

Kapłani są zobowiązani do dbania o przyrodę górską, a także do przestrzegani i pilnowania zwyczajów w nich panujących. Wyznaczają szlaki wędrowne, starają się o ich utrzymanie. Ojcowie Gór sami narzucają sobie surowe przykazania: pielęgnować postawę świętości - asceza, celibat, kontemplacja, medytacja, harmonia z naurą, unikanie kontaktu z cywilizacją.

Używane czary:

Ojcowie używają czarów elementalnych oraz niektórych czarów iluzyjnych o ile ich obiektem jest przyroda, np. Ukrycie, Stworzenie Iluzorycznego Lasu. Ojcowie Gór nie są kapłanami i nie mogą rzucać czarów.

Umiejętności:

Z czasem w czasie próby zamieszkania w górach przez rok nabywa sie umiejętności przydatnych tam, a także umiejętności służących samodoskonaleniu się. Należą doń: wiedza o górach, pogodoznastwo, górnictwo, metalurgia, tropienie, cichy chód na wsi, ukrycie się na wsi, widzenie w ciemności tp.

Próby:

Próbą standardową jest zamieszkanie przez okrągły rok samotnie w górskiej grocie z dala od szlaków podróżnych. Zaopatrzenie zanosi tam raz na około tydzień akolita kultu. Po zakończeniu "praktyki" zostaje się wyświęcony na Ojca Gór. Ojciec ma obowiązek znalezienia i zamieszkania w pustelni w Górach.

Błogosławieństwa:

Dargodd błogosławi zdrowiem, bezpieczeństwem w górach oraz w kopalniach, także sporadycznie modyfikatorami do dowolnych cech charakterystyki, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne do przeżycia w pustelni lub klasztorze.